1. بدهکار بودن

افرادی که به‌عنوان بدهکار شناخته می‌شوند، به ویژه در صورتی که نتوانند بدهی‌های کلان خود به نهادهای مالی یا دولتی را پرداخت کنند، ممکن است با ممنوع‌الخروجی مواجه شوند. این اقدام به‌منظور جلوگیری از فرار این افراد به خارج و حمایت از حقوق طلبکاران انجام می‌شود.

2. فرار مالیاتی

دولت‌ها به منظور جلوگیری از فرارهای مالیاتی و حفاظت از درآمدهای عمومی، اقدام به ممنوع‌الخروجی افرادی می‌کنند که بدهی مالیاتی دارند. این قاعده به سازمان‌های مالیاتی این امکان را می‌دهد که بتوانند به‌طور مؤثرتری پروندهای خود را پیگیری کرده و از تخلفات مالی جلوگیری کنند.

3. عدم اجازه همسر یا پدر

در برخی فرهنگ‌ها یا شرایط خاص، افراد برای خروج از کشور نیاز به کسب اجازه از همسر یا والدین دارند. این مسأله می‌تواند به‌دلیل حفظ روابط خانوادگی یا در پی مشکلات مالی و اجتماعی باشد.

4. در خطر بودن منافع ملی

خروج افرادی که ممکن است در فعالیت‌های ضدملی یا تهدید به امنیت ملی نقش داشته باشند، ممکن است به صدمه به منافع ملی منجر شود. به همین دلیل، دولت‌ها این افراد را که دارای سوابق خاصی هستند، ممنوع‌الخروج می‌کنند تا از افشای اطلاعات حساس جلوگیری شود.

5. سابقه تکدی‌گری، کلاهبرداری و سرقت

افراد دارای سوابق کیفری در زمینه‌های تکدی‌گری، کلاهبرداری و سرقت ممکن است به دلیل جلوگیری از ادامه این نوع فعالیت‌های مجرمانه و حفظ امنیت جامعه ممنوع‌الخروج شوند.

6. عدم پرداخت مهریه

افرادی که باید مهریه همسر خود را پرداخت کنند و از انجام آن سرپیچی می‌کنند، ممکن است به دستور دادگاه ممنوع‌الخروج گردند. این مانع به منظور حمایت از حقوق زنی که حق‌اش پرداخت نشده است، وضع می‌شود.

7. ممنوع‌الخروجی مشمولین خدمت وظیفه

افراد مشمول خدمت نظام وظیفه که به‌ویژه در طول دوره‌های سربازی اجباری باید در کشور حاضر باشند، نمی‌توانند از کشور خارج شوند. این محدودیت به‌منظور تضمین حضور آنها در خدمت نظامی و انجام وظایف واجب ملی است.

8. متهم بودن

افرادی که به ارتکاب جرم متهم شده‌اند ممکن است به‌منظور حفظ عدالت و جلوگیری از فرار آنها از دستگاه قضائی، ممنوع‌الخروج شوند. این قانون کمک می‌کند تا مراحل تحقیقات و محاکمه به‌طور کامل و موثر انجام شود.